Ten przydatny pseudoselektor arkusza CSS umożliwia wybieranie elementów, które są modalne.
Ten przydatny pseudoselektor umożliwia wybieranie elementów, które są „modalne”, oraz unikanie zarządzania klasami w JavaScriptzie dzięki wykrywaniu elementów modalnych.
Obecnie do elementów :modal
zaliczamy 2 rodzaje elementów:
- Elementy dialogu, które używają metody
showModal
. - elementy, które są w trybie pełnoekranowym.
Jak możesz go używać? W tym przykładzie ustawiono skalę wszystkich elementów <dialog>
, które są :modal
.
dialog:modal {
scale: 2;
}
W tym pokazie możesz wyświetlić element <dialog>
w stylu „modalnym” lub „niemodalnym”.
Gdy wyświetlasz wersję „modalną”, używa ona ::backdrop
podawane przez najwyższą warstwę.
dialog::backdrop {
background: hsl(0 0% 10% / 0.5);
}
W przypadku wersji niemodalnej, która nie ma elementu ::backdrop
, tworzony jest fałszywy element za pomocą pseudoelementu ::before
. Jest on jaśniejszy i nie powoduje rozmycia treści znajdujących się za nim. Możesz połączyć z :not
, aby wykryć niemodalną <dialog>
.
dialog[open]:not(:modal)::before {
content: "";
position: fixed;
height: 100vh;
width: 100vw;
top: 50%;
left: 50%;
background: hsl(0 0% 10% / 0.25);
transform: translate3d(-50%, -50%, -1px);
}
Działa to również w przypadku elementów w trybie pełnoekranowym. Weź pod uwagę ten element nagłówka utworzony z elementów span.
<header>
<h1>
<span style="--index: 0;">:</span>
<span style="--index: 1;">m</span>
<span style="--index: 2;">o</span>
<span style="--index: 3;">d</span>
<span style="--index: 4;">a</span>
<span style="--index: 5;">l</span>
</h1>
</header>
Gdy element jest w trybie pełnoekranowym, zakresy będą animowane.
h1 span {
animation: jump calc(var(--speed, 0) * 1s) calc(var(--index, 0) * 0.1s) infinite ease;
}
header:modal span {
--speed: 0.75;
}
@keyframes jump {
50% {
transform: translateY(-50%);
}
}