ما میدانیم که طراحی واکنشگرا برای ارائه بهترین تجربه کاربری در دستگاههای مختلف ایده خوبی است، اما طراحی واکنشگرا همچنین در زمینه دسترسیپذیری نیز مفید است.
سایتی مانند Udacity را در نظر بگیرید:

یک کاربر کمبینا که در خواندن نوشتههای ریز مشکل دارد، ممکن است صفحه را بزرگنمایی کند، شاید تا ۴۰۰٪. از آنجا که سایت از طراحی واکنشگرا استفاده میکند، رابط کاربری خود را برای "نمای کوچکتر" (در واقع برای صفحه بزرگتر) تنظیم مجدد میکند، که برای کاربران دسکتاپ که به بزرگنمایی صفحه نیاز دارند و همچنین برای کاربران صفحهخوان موبایل عالی است. این یک برد-برد است. در اینجا همان صفحه با بزرگنمایی ۴۰۰٪ را مشاهده میکنید:

در واقع، فقط با طراحی واکنشگرا، ما قانون ۱.۴.۴ از چک لیست WebAIM را رعایت میکنیم، که بیان میکند یک صفحه: «وقتی اندازه متن دو برابر شود، خوانا و کاربردی است».
بررسی کامل طراحی واکنشگرا خارج از محدوده این راهنما است، اما در اینجا چند نکته مهم وجود دارد که تجربه واکنشگرایی شما را بهبود میبخشد و به کاربران شما دسترسی بهتری به محتوای شما میدهد.
از متا تگ viewport استفاده کنید
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
تنظیم width=device-width با عرض صفحه نمایش در پیکسلهای مستقل از دستگاه مطابقت دارد و تنظیم initial-scale=1 یک رابطه ۱:۱ بین پیکسلهای CSS و پیکسلهای مستقل از دستگاه برقرار میکند. انجام این کار به مرورگر دستور میدهد تا محتوای شما را با اندازه صفحه نمایش متناسب کند، بنابراین کاربران فقط یک مشت متن مچاله شده نمیبینند.
برای کسب اطلاعات بیشتر به بخش اندازه محتوا نسبت به زاویه دید مراجعه کنید.
به کاربران اجازه دهید بزرگنمایی کنند
شما میتوانید با تنظیم maximum-scale=1 یا user-scaleable=no از متا تگ viewport برای جلوگیری از بزرگنمایی استفاده کنید. از انجام این کار خودداری کنید و در صورت نیاز به کاربران خود اجازه دهید بزرگنمایی کنند.
طراحی با انعطافپذیری
از هدف قرار دادن اندازههای خاص صفحه نمایش خودداری کنید و در عوض از یک شبکه انعطافپذیر استفاده کنید و در صورت نیاز به محتوا، طرحبندی را تغییر دهید. همانطور که در مثال Udacity دیدیم، این رویکرد تضمین میکند که طراحی چه به دلیل صفحه نمایش کوچکتر باشد و چه به دلیل سطح بزرگنمایی بالاتر، پاسخگو باشد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد این تکنیکها، به اصول اولیه طراحی وب واکنشگرا مراجعه کنید.
استفاده از واحدهای نسبی برای متن
برای اینکه از شبکه انعطافپذیر خود بهترین استفاده را ببرید، به جای مقادیر پیکسل، از واحدهای نسبی مانند em یا rem برای مواردی مانند اندازه متن استفاده کنید. برخی از مرورگرها تغییر اندازه متن را فقط در تنظیمات کاربر پشتیبانی میکنند و اگر از مقدار پیکسل برای متن استفاده میکنید، این تنظیم روی متن شما تأثیری نمیگذارد. با این حال، اگر در کل از واحدهای نسبی استفاده کرده باشید، متن سایت بهروزرسانی میشود تا ترجیح کاربر را منعکس کند.
این کار باعث میشود که کل سایت با زوم کردن کاربر، دوباره به جریان بیفتد و تجربه خواندن مورد نیاز او برای استفاده از سایت شما را ایجاد کند.
از جدا کردن نمای بصری از ترتیب منبع خودداری کنید
کاربرانی که با استفاده از کیبورد و با استفاده از تبها در سایت شما گشت و گذار میکنند، ترتیب محتوای اسناد HTML شما را دنبال میکنند. هنگام استفاده از روشهای طرحبندی مانند Flexbox و Grid ، میتوانید ترتیب بصری عناصر را تغییر دهید که ممکن است منجر به عدم تطابق با ترتیب منبع شود. این امر میتواند منجر به پرش کاربر در صفحه با هر تب شود.
طراحی خود را در هر نقطه توقف با حرکت بین محتوا و تبها آزمایش کنید. از خود بپرسید: «آیا جریان در صفحه هنوز منطقی است؟»
درباره قطع ارتباط بین منبع و نمایش بصری بیشتر بخوانید.
مراقب سرنخهای مکانی باشید
هنگام نوشتن میکروکپی، از استفاده از زبانی که مکان یک عنصر را در صفحه نشان میدهد، خودداری کنید. برای کاربرانی که دارای اختلالات بینایی هستند، ممکن است آن زمینه مشترک را نداشته باشند و بهتر است از شناسایی دقیق متن عنصر بهره ببرند و آن را قابل جستجو کنند.
این همچنین به همه کاربران کمک میکند، زیرا اشاره به ناوبری به عنوان "در سمت چپ شما" ممکن است در نسخه موبایل منطقی نباشد، جایی که ناوبری میتواند به مکان دیگری منتقل شود.
مطمئن شوید که اهداف ضربهای (tap target) در دستگاههای لمسی به اندازه کافی بزرگ هستند.
در دستگاههای لمسی، مطمئن شوید که اندازهی هدفهای ضربهای شما به اندازهی کافی بزرگ باشد تا فعالسازی آنها بدون لمس لینکهای دیگر آسانتر باشد. اندازهی مناسب برای هر عنصر قابل ضربه زدن ۴۸ پیکسل است، برای اطلاعات بیشتر در مورد هدفهای ضربهای ، به راهنمای مربوطه مراجعه کنید.