معیارهای سفارشی

Philip Walton

ارزش زیادی در داشتن معیارهای کاربر محور وجود دارد که می توانید به طور جهانی در هر وب سایتی اندازه گیری کنید. این معیارها به شما امکان می دهند:

• درک کنید که کاربران واقعی چگونه وب را به عنوان یک کل تجربه می کنند.
• سایت خود را با یک رقیب مقایسه کنید.
• داده های مفید و کاربردی را در ابزارهای تحلیلی خود بدون نیاز به نوشتن کد سفارشی ردیابی کنید.

معیارهای جهانی پایه خوبی را ارائه می دهند، اما در بسیاری از موارد شما نیاز به اندازه گیری بیش از این معیارها دارید تا تجربه کاملی را برای سایت خاص خود به دست آورید.

معیارهای سفارشی به شما امکان می دهد جنبه هایی از تجربه سایت خود را که ممکن است فقط در مورد سایت شما اعمال شود، اندازه گیری کنید، مانند:

• چه مدت طول می کشد تا یک برنامه تک صفحه ای (SPA) از یک "صفحه" به صفحه دیگر منتقل شود.
• چقدر طول می کشد تا یک صفحه داده های واکشی شده از پایگاه داده را برای کاربرانی که وارد سیستم شده اند نمایش دهد.
• چه مدت طول می کشد تا یک برنامه رندر شده از سمت سرور (SSR) هیدراته شود .
• نرخ ضربه حافظه پنهان برای منابع بارگیری شده توسط بازدیدکنندگان بازگشتی.
• تأخیر رویداد رویدادهای کلیک یا صفحه کلید در یک بازی.

API برای اندازه گیری معیارهای سفارشی

از لحاظ تاریخی، توسعه‌دهندگان وب APIهای سطح پایین زیادی برای اندازه‌گیری عملکرد نداشته‌اند، و در نتیجه مجبور بوده‌اند به هک متوسل شوند تا ارزیابی کنند که آیا یک سایت عملکرد خوبی دارد یا خیر.

به عنوان مثال، با اجرای یک حلقه requestAnimationFrame و محاسبه دلتا بین هر فریم، می توان تعیین کرد که آیا رشته اصلی به دلیل وظایف طولانی مدت جاوا اسکریپت مسدود شده است یا خیر. اگر دلتا به طور قابل توجهی طولانی تر از نرخ فریم نمایشگر باشد، می توانید آن را به عنوان یک کار طولانی گزارش دهید. اگرچه چنین هک‌هایی توصیه نمی‌شوند، زیرا در واقع عملکرد خود را تحت تأثیر قرار می‌دهند (مثلاً با تخلیه باتری).

اولین قانون سنجش عملکرد موثر این است که مطمئن شوید تکنیک‌های اندازه‌گیری عملکرد شما خودشان باعث مشکلات عملکردی نمی‌شوند. بنابراین برای هر معیار سفارشی که در سایت خود اندازه گیری می کنید، بهتر است در صورت امکان از یکی از API های زیر استفاده کنید.

Performance Observer API

Performance Observer API مکانیزمی است که داده ها را از سایر APIهای عملکردی که در این صفحه مورد بحث قرار گرفته اند جمع آوری و نمایش می دهد. درک آن برای به دست آوردن داده های خوب بسیار مهم است.

می‌توانید از PerformanceObserver برای اشتراک غیرفعال رویدادهای مرتبط با عملکرد استفاده کنید. این به تماس‌های API اجازه می‌دهد در دوره‌های بی‌کار فعال شوند، به این معنی که معمولاً در عملکرد صفحه تداخلی ایجاد نمی‌کنند.

برای ایجاد یک PerformanceObserver ، آن را به عنوان یک تماس ارسال کنید تا هر زمان که ورودی‌های عملکرد جدیدی ارسال شد، اجرا شود. سپس به مشاهده‌گر می‌گویید که چه نوع ورودی‌هایی را با استفاده از متد observe() گوش کند:

const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

po.observe({type: 'some-entry-type'});

بخش‌های زیر تمام انواع ورودی‌های موجود برای مشاهده را فهرست می‌کنند، اما در مرورگرهای جدیدتر، می‌توانید انواع ورودی‌ها را از طریق ویژگی Static PerformanceObserver.supportedEntryTypes بررسی کنید.

ورودی هایی را که قبلاً اتفاق افتاده را مشاهده کنید

به‌طور پیش‌فرض، اشیاء PerformanceObserver فقط می‌توانند ورودی‌ها را در زمان وقوع مشاهده کنند. اگر بخواهید کد تجزیه و تحلیل عملکرد خود را با تنبلی بارگیری کنید تا منابع با اولویت بالاتر را مسدود نکند، می تواند باعث ایجاد مشکل شود.

برای دریافت ورودی های تاریخی (بعد از وقوع آنها)، هنگام فراخوانی observe() پرچم buffered را روی true تنظیم کنید. مرورگر ورودی های تاریخی را از بافر ورود عملکرد خود در اولین باری که پاسخ تماس PerformanceObserver شما فراخوانی می شود، تا حداکثر اندازه بافر برای آن نوع ، شامل می شود.

po.observe({
  type: 'some-entry-type',
  buffered: true,
});

APIهای عملکرد قدیمی که باید از آنها اجتناب کنید

قبل از Performance Observer API، توسعه‌دهندگان می‌توانستند با استفاده از سه روش زیر که روی شی performance تعریف شده‌اند، به ورودی‌های عملکرد دسترسی داشته باشند:

• getEntries()
• getEntriesByName()
• getEntriesByType()

در حالی که این APIها هنوز پشتیبانی می شوند، استفاده از آنها توصیه نمی شود زیرا به شما اجازه نمی دهند هنگام ارسال ورودی های جدید به آن گوش دهید. علاوه بر این، بسیاری از APIهای جدید (مانند largest-contentful-paint ) از طریق شی performance در معرض نمایش قرار نمی گیرند، آنها فقط از طریق PerformanceObserver در معرض دید قرار می گیرند.

مگر اینکه شما به طور خاص به سازگاری با اینترنت اکسپلورر نیاز داشته باشید، بهتر است از این روش ها در کد خود اجتناب کنید و در آینده از PerformanceObserver استفاده کنید.

API زمان‌بندی کاربر

User Timing API یک API اندازه گیری همه منظوره برای معیارهای مبتنی بر زمان است. این به شما امکان می دهد نقاط را به طور دلخواه در زمان علامت گذاری کنید و سپس مدت زمان بین آن علامت ها را بعداً اندازه گیری کنید.

// Record the time immediately before running a task.
performance.mark('myTask:start');
await doMyTask();

// Record the time immediately after running a task.
performance.mark('myTask:end');

// Measure the delta between the start and end of the task
performance.measure('myTask', 'myTask:start', 'myTask:end');

در حالی که APIهایی مانند Date.now() یا performance.now() توانایی های مشابهی را به شما می دهند، مزیت استفاده از User Timing API این است که به خوبی با ابزار عملکرد ادغام می شود. برای مثال، Chrome DevTools اندازه‌گیری‌های زمان‌بندی کاربر را در پانل عملکرد تصویری می‌کند، و بسیاری از ارائه‌دهندگان تجزیه و تحلیل نیز به‌طور خودکار اندازه‌گیری‌هایی را که انجام می‌دهید ردیابی می‌کنند و داده‌های مدت زمان را به باطن تجزیه و تحلیل خود ارسال می‌کنند.

برای گزارش اندازه‌گیری‌های زمان‌بندی کاربر، می‌توانید از PerformanceObserver استفاده کنید و برای مشاهده ورودی‌های نوع measure ثبت نام کنید:

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

// Start listening for `measure` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'measure', buffered: true});

Long Tasks API

Long Tasks API برای دانستن اینکه چه زمانی رشته اصلی مرورگر به اندازه کافی مسدود شده است تا بر نرخ فریم یا تأخیر ورودی تأثیر بگذارد مفید است. API هر کاری که بیش از 50 میلی ثانیه اجرا شود را گزارش می دهد.

هر زمان که نیاز به اجرای کدهای گران قیمت یا بارگیری و اجرای اسکریپت های بزرگ دارید، ردیابی اینکه آیا آن کد رشته اصلی را مسدود می کند مفید است. در واقع، بسیاری از معیارهای سطح بالاتر بر روی خود Long Tasks API ساخته شده اند (مانند Time to Interactive (TTI) و Total Blocking Time (TBT) ).

برای تعیین زمان انجام کارهای طولانی، می توانید از PerformanceObserver استفاده کنید و برای مشاهده ورودی های نوع longtask ثبت نام کنید:

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

// Start listening for `longtask` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'longtask', buffered: true});

Long Animation Frames API

Long Animation Frames API تکرار جدیدی از Long Tasks API است که به فریم‌های طولانی بیش از 50 میلی‌ثانیه نگاه می‌کند و نه کارهای طولانی . این برخی از کاستی‌های Long Tasks API را برطرف می‌کند، از جمله اسناد بهتر و دامنه وسیع‌تری از تاخیرهای بالقوه مشکل‌ساز.

برای تعیین زمان وقوع فریم های طولانی، می توانید از PerformanceObserver استفاده کنید و برای مشاهده ورودی های نوع long-animation-frame ثبت نام کنید:

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

// Start listening for `long-animation-frame` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'long-animation-frame', buffered: true});

Element Timing API

متریک Largest Contentful Paint (LCP) برای دانستن اینکه چه زمانی بزرگترین بلوک تصویر یا متن روی صفحه نمایش داده شده است مفید است، اما در برخی موارد می‌خواهید زمان رندر یک عنصر متفاوت را اندازه‌گیری کنید.

برای این موارد، از Element Timing API استفاده کنید. LCP API در واقع بر روی Element Timing API ساخته شده است و گزارش خودکار بزرگترین عنصر محتوا را اضافه می کند، اما شما همچنین می توانید با افزودن صریح مشخصه elementtiming به آنها و ثبت یک PerformanceObserver برای مشاهده نوع ورود element در مورد سایر عناصر نیز گزارش دهید. .

<img elementtiming="hero-image" />
<p elementtiming="important-paragraph">This is text I care about.</p>
<!-- ... -->

<script>
  const po = new PerformanceObserver((entryList) => {
    for (const entry of entryList.getEntries()) {
      // Log the entry and all associated details.
      console.log(entry.toJSON());
    }
  });

  // Start listening for `element` entries to be dispatched.
  po.observe({type: 'element', buffered: true});
</script>

API زمان‌بندی رویداد

متریک Interaction to Next Paint (INP) پاسخگویی کلی صفحه را با مشاهده تمام تعاملات کلیک، ضربه و صفحه کلید در طول عمر یک صفحه ارزیابی می کند. INP یک صفحه اغلب تعاملی است که از زمانی که کاربر تعامل را آغاز کرد تا زمانی که مرورگر فریم بعدی را نشان می‌دهد که نتیجه بصری ورودی کاربر را نشان می‌دهد، طولانی‌ترین زمان را برای تکمیل آن به طول انجامید.

معیار INP توسط API زمان‌بندی رویداد ممکن شده است. این API تعدادی مُهر زمانی را که در طول چرخه حیات رویداد رخ می‌دهند، نشان می‌دهد، از جمله:

• startTime : زمانی که مرورگر رویداد را دریافت می کند.
• processingStart : زمانی که مرورگر می‌تواند پردازشگرهای رویداد را برای رویداد آغاز کند.
• processingEnd : زمانی که مرورگر اجرای تمام کدهای همزمان آغاز شده از کنترل کننده رویداد برای این رویداد را به پایان می رساند.
• duration : زمان (به دلایل امنیتی به 8 میلی ثانیه گرد شده) بین زمانی که مرورگر رویداد را دریافت می کند تا زمانی که بتواند فریم بعدی را پس از اتمام اجرای همه کدهای همزمان آغاز شده از کنترل کننده رویداد نقاشی کند.

مثال زیر نحوه استفاده از این مقادیر را برای ایجاد اندازه گیری های سفارشی نشان می دهد:

const po = new PerformanceObserver((entryList) => {
  // Get the last interaction observed:
  const entries = Array.from(entryList.getEntries()).forEach((entry) => {
    // Get various bits of interaction data:
    const inputDelay = entry.processingStart - entry.startTime;
    const processingTime = entry.processingEnd - entry.processingStart;
    const presentationDelay = entry.startTime + entry.duration - entry.processingEnd;
    const duration = entry.duration;
    const eventType = entry.name;
    const target = entry.target || "(not set)"

    console.log("----- INTERACTION -----");
    console.log(`Input delay (ms): ${inputDelay}`);
    console.log(`Event handler processing time (ms): ${processingTime}`);
    console.log(`Presentation delay (ms): ${presentationDelay}`);
    console.log(`Total event duration (ms): ${duration}`);
    console.log(`Event type: ${eventType}`);
    console.log(target);
  });
});

// A durationThreshold of 16ms is necessary to include more
// interactions, since the default is 104ms. The minimum
// durationThreshold is 16ms.
po.observe({type: 'event', buffered: true, durationThreshold: 16});

Resource Timeming API

Resource Timing API به توسعه دهندگان بینش دقیقی درباره نحوه بارگیری منابع برای یک صفحه خاص می دهد. با وجود نام API، اطلاعاتی که ارائه می دهد فقط به داده های زمان بندی محدود نمی شود (اگرچه تعداد زیادی از آن وجود دارد). سایر داده هایی که می توانید به آنها دسترسی داشته باشید عبارتند از:

• initiatorType : نحوه واکشی منبع: مانند تگ <script> یا <link> یا از یک فراخوانی fetch() .
• nextHopProtocol : پروتکل مورد استفاده برای واکشی منبع، مانند h2 یا quic .
• encodedBodySize / decodedBodySize ]: اندازه منبع به شکل رمزگذاری شده یا رمزگشایی شده آن (به ترتیب)
• transferSize : اندازه منبعی که در واقع از طریق شبکه منتقل شده است. هنگامی که منابع توسط حافظه پنهان تکمیل می شوند، این مقدار می تواند بسیار کوچکتر از encodedBodySize باشد، و در برخی موارد می تواند صفر باشد (اگر نیازی به اعتبار سنجی مجدد حافظه پنهان نباشد).

می‌توانید از ویژگی transferSize ورودی‌های زمان‌بندی منبع برای اندازه‌گیری متریک نرخ ضربه حافظه پنهان یا متریک اندازه کل منبع ذخیره‌شده استفاده کنید، که می‌تواند برای درک اینکه چگونه استراتژی ذخیره‌سازی منابع شما بر عملکرد بازدیدکنندگان تکراری تأثیر می‌گذارد، مفید باشد.

مثال زیر تمام منابع درخواست شده توسط صفحه را ثبت می کند و نشان می دهد که آیا هر منبع توسط کش تکمیل شده است یا خیر.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // If transferSize is 0, the resource was fulfilled using the cache.
    console.log(entry.name, entry.transferSize === 0);
  }
});

// Start listening for `resource` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'resource', buffered: true});

Navigation Timing API

Navigation Timing API شبیه به Resource Timing API است، اما فقط درخواست‌های ناوبری را گزارش می‌کند. نوع ورودی navigation نیز مشابه نوع ورودی resource است، اما حاوی برخی اطلاعات اضافی است که فقط مربوط به درخواست های ناوبری است (مانند زمانی که DOMContentLoaded و رویدادهای load فعال می شوند).

یکی از معیارهایی که بسیاری از توسعه‌دهندگان برای درک زمان پاسخ سرور دنبال می‌کنند ( زمان تا اولین بایت (TTFB) ) با استفاده از Navigation Timing API در دسترس است—مخصوصاً مهر زمانی responseStart ورودی است.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // If transferSize is 0, the resource was fulfilled using the cache.
    console.log('Time to first byte', entry.responseStart);
  }
});

// Start listening for `navigation` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'navigation', buffered: true});

یکی دیگر از توسعه دهندگان متریک که ممکن است به آن اهمیت دهند، زمان راه اندازی سرویس دهنده برای درخواست های ناوبری است. این مدت زمانی است که مرورگر برای راه‌اندازی رشته سرویس‌کار قبل از اینکه بتواند رویدادهای واکشی را رهگیری کند، طول می‌کشد.

زمان راه‌اندازی کارگر سرویس برای یک درخواست ناوبری خاص را می‌توان از دلتای بین entry.responseStart و entry.workerStart تعیین کرد.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    console.log('Service Worker startup time:',
        entry.responseStart - entry.workerStart);
  }
});

// Start listening for `navigation` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'navigation', buffered: true});

Server Timing API

Server Timing API به شما امکان می دهد داده های زمان بندی درخواستی خاص را از سرور خود به مرورگر از طریق سرصفحه های پاسخ ارسال کنید. به عنوان مثال، می توانید مشخص کنید که جستجوی داده ها در یک پایگاه داده برای یک درخواست خاص چقدر طول کشیده است - که می تواند در اشکال زدایی مشکلات عملکرد ناشی از کندی سرور مفید باشد.

برای توسعه‌دهندگانی که از ارائه‌دهندگان تجزیه و تحلیل شخص ثالث استفاده می‌کنند، Server Timing API تنها راه ارتباط داده‌های عملکرد سرور با سایر معیارهای تجاری است که این ابزارهای تحلیلی ممکن است اندازه‌گیری کنند.

برای مشخص کردن داده‌های زمان‌بندی سرور در پاسخ‌های خود، می‌توانید از هدر پاسخ Server-Timing استفاده کنید. در اینجا یک مثال است.

HTTP/1.1 200 OK

Server-Timing: miss, db;dur=53, app;dur=47.2

سپس، از صفحات خود، می‌توانید این داده‌ها را هم در ورودی‌های resource یا navigation از APIهای Resource Timeming و Navigation Timing بخوانید.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Logs all server timing data for this response
    console.log('Server Timing', entry.serverTiming);
  }
});

// Start listening for `navigation` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'navigation', buffered: true});

Philip Walton

ارزش زیادی در داشتن معیارهای کاربر محور وجود دارد که می توانید به طور جهانی در هر وب سایتی اندازه گیری کنید. این معیارها به شما امکان می دهند:

• درک کنید که کاربران واقعی چگونه وب را به عنوان یک کل تجربه می کنند.
• سایت خود را با یک رقیب مقایسه کنید.
• داده های مفید و کاربردی را در ابزارهای تحلیلی خود بدون نیاز به نوشتن کد سفارشی ردیابی کنید.

معیارهای جهانی پایه خوبی را ارائه می دهند، اما در بسیاری از موارد شما نیاز به اندازه گیری بیش از این معیارها دارید تا تجربه کاملی را برای سایت خاص خود به دست آورید.

معیارهای سفارشی به شما امکان می دهد جنبه هایی از تجربه سایت خود را که ممکن است فقط در مورد سایت شما اعمال شود، اندازه گیری کنید، مانند:

• چه مدت طول می کشد تا یک برنامه تک صفحه ای (SPA) از یک "صفحه" به صفحه دیگر منتقل شود.
• چقدر طول می کشد تا یک صفحه داده های واکشی شده از پایگاه داده را برای کاربرانی که وارد سیستم شده اند نمایش دهد.
• چه مدت طول می کشد تا یک برنامه رندر شده از سمت سرور (SSR) هیدراته شود .
• نرخ ضربه حافظه پنهان برای منابع بارگیری شده توسط بازدیدکنندگان بازگشتی.
• تأخیر رویداد رویدادهای کلیک یا صفحه کلید در یک بازی.

API برای اندازه گیری معیارهای سفارشی

از لحاظ تاریخی، توسعه‌دهندگان وب APIهای سطح پایین زیادی برای اندازه‌گیری عملکرد نداشته‌اند، و در نتیجه مجبور بوده‌اند به هک متوسل شوند تا ارزیابی کنند که آیا یک سایت عملکرد خوبی دارد یا خیر.

به عنوان مثال، با اجرای یک حلقه requestAnimationFrame و محاسبه دلتا بین هر فریم، می توان تعیین کرد که آیا رشته اصلی به دلیل وظایف طولانی مدت جاوا اسکریپت مسدود شده است یا خیر. اگر دلتا به طور قابل توجهی طولانی تر از نرخ فریم نمایشگر باشد، می توانید آن را به عنوان یک کار طولانی گزارش دهید. اگرچه چنین هک‌هایی توصیه نمی‌شوند، زیرا در واقع عملکرد خود را تحت تأثیر قرار می‌دهند (مثلاً با تخلیه باتری).

اولین قانون سنجش عملکرد موثر این است که مطمئن شوید تکنیک‌های اندازه‌گیری عملکرد شما خودشان باعث مشکلات عملکردی نمی‌شوند. بنابراین برای هر معیار سفارشی که در سایت خود اندازه گیری می کنید، بهتر است در صورت امکان از یکی از API های زیر استفاده کنید.

Performance Observer API

Performance Observer API مکانیزمی است که داده ها را از سایر APIهای عملکردی که در این صفحه مورد بحث قرار گرفته اند جمع آوری و نمایش می دهد. درک آن برای به دست آوردن داده های خوب بسیار مهم است.

می‌توانید از PerformanceObserver برای اشتراک غیرفعال رویدادهای مرتبط با عملکرد استفاده کنید. این به تماس‌های API اجازه می‌دهد در دوره‌های بی‌کار فعال شوند، به این معنی که معمولاً در عملکرد صفحه تداخلی ایجاد نمی‌کنند.

برای ایجاد یک PerformanceObserver ، آن را به عنوان یک تماس ارسال کنید تا هر زمان که ورودی‌های عملکرد جدیدی ارسال شد، اجرا شود. سپس به مشاهده‌گر می‌گویید که چه نوع ورودی‌هایی را با استفاده از متد observe() گوش کند:

const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

po.observe({type: 'some-entry-type'});

بخش‌های زیر تمام انواع ورودی‌های موجود برای مشاهده را فهرست می‌کنند، اما در مرورگرهای جدیدتر، می‌توانید انواع ورودی‌ها را از طریق ویژگی Static PerformanceObserver.supportedEntryTypes بررسی کنید.

ورودی هایی را که قبلاً اتفاق افتاده را مشاهده کنید

به‌طور پیش‌فرض، اشیاء PerformanceObserver فقط می‌توانند ورودی‌ها را در زمان وقوع مشاهده کنند. اگر بخواهید کد تجزیه و تحلیل عملکرد خود را با تنبلی بارگیری کنید تا منابع با اولویت بالاتر را مسدود نکند، می تواند باعث ایجاد مشکل شود.

برای دریافت ورودی های تاریخی (بعد از وقوع آنها)، هنگام فراخوانی observe() پرچم buffered را روی true تنظیم کنید. مرورگر ورودی های تاریخی را از بافر ورود عملکرد خود در اولین باری که پاسخ تماس PerformanceObserver شما فراخوانی می شود، تا حداکثر اندازه بافر برای آن نوع ، شامل می شود.

po.observe({
  type: 'some-entry-type',
  buffered: true,
});

APIهای عملکرد قدیمی که باید از آنها اجتناب کنید

قبل از Performance Observer API، توسعه‌دهندگان می‌توانستند با استفاده از سه روش زیر که روی شی performance تعریف شده‌اند، به ورودی‌های عملکرد دسترسی داشته باشند:

• getEntries()
• getEntriesByName()
• getEntriesByType()

در حالی که این APIها هنوز پشتیبانی می شوند، استفاده از آنها توصیه نمی شود زیرا به شما اجازه نمی دهند هنگام ارسال ورودی های جدید به آن گوش دهید. علاوه بر این، بسیاری از APIهای جدید (مانند largest-contentful-paint ) از طریق شی performance در معرض نمایش قرار نمی گیرند، آنها فقط از طریق PerformanceObserver در معرض دید قرار می گیرند.

مگر اینکه شما به طور خاص به سازگاری با اینترنت اکسپلورر نیاز داشته باشید، بهتر است از این روش ها در کد خود اجتناب کنید و در آینده از PerformanceObserver استفاده کنید.

API زمان‌بندی کاربر

User Timing API یک API اندازه گیری همه منظوره برای معیارهای مبتنی بر زمان است. این به شما امکان می دهد نقاط را به طور دلخواه در زمان علامت گذاری کنید و سپس مدت زمان بین آن علامت ها را بعداً اندازه گیری کنید.

// Record the time immediately before running a task.
performance.mark('myTask:start');
await doMyTask();

// Record the time immediately after running a task.
performance.mark('myTask:end');

// Measure the delta between the start and end of the task
performance.measure('myTask', 'myTask:start', 'myTask:end');

در حالی که APIهایی مانند Date.now() یا performance.now() توانایی های مشابهی را به شما می دهند، مزیت استفاده از User Timing API این است که به خوبی با ابزار عملکرد ادغام می شود. برای مثال، Chrome DevTools اندازه‌گیری‌های زمان‌بندی کاربر را در پانل عملکرد تصویری می‌کند، و بسیاری از ارائه‌دهندگان تجزیه و تحلیل نیز به‌طور خودکار اندازه‌گیری‌هایی را که انجام می‌دهید ردیابی می‌کنند و داده‌های مدت زمان را به باطن تجزیه و تحلیل خود ارسال می‌کنند.

برای گزارش اندازه‌گیری‌های زمان‌بندی کاربر، می‌توانید از PerformanceObserver استفاده کنید و برای مشاهده ورودی‌های نوع measure ثبت نام کنید:

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

// Start listening for `measure` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'measure', buffered: true});

Long Tasks API

Long Tasks API برای دانستن اینکه چه زمانی رشته اصلی مرورگر به اندازه کافی مسدود شده است تا بر نرخ فریم یا تأخیر ورودی تأثیر بگذارد مفید است. API هر کاری که بیش از 50 میلی ثانیه اجرا شود را گزارش می دهد.

هر زمان که نیاز به اجرای کدهای گران قیمت یا بارگیری و اجرای اسکریپت های بزرگ دارید، ردیابی اینکه آیا آن کد رشته اصلی را مسدود می کند مفید است. در واقع، بسیاری از معیارهای سطح بالاتر بر روی خود Long Tasks API ساخته شده اند (مانند Time to Interactive (TTI) و Total Blocking Time (TBT) ).

برای تعیین زمان انجام کارهای طولانی، می توانید از PerformanceObserver استفاده کنید و برای مشاهده ورودی های نوع longtask ثبت نام کنید:

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

// Start listening for `longtask` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'longtask', buffered: true});

Long Animation Frames API

Long Animation Frames API تکرار جدیدی از Long Tasks API است که به فریم‌های طولانی بیش از 50 میلی‌ثانیه نگاه می‌کند و نه کارهای طولانی . این برخی از کاستی‌های Long Tasks API را برطرف می‌کند، از جمله اسناد بهتر و دامنه وسیع‌تری از تاخیرهای بالقوه مشکل‌ساز.

برای تعیین زمان وقوع فریم های طولانی، می توانید از PerformanceObserver استفاده کنید و برای مشاهده ورودی های نوع long-animation-frame ثبت نام کنید:

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

// Start listening for `long-animation-frame` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'long-animation-frame', buffered: true});

Element Timing API

متریک Largest Contentful Paint (LCP) برای دانستن اینکه چه زمانی بزرگترین بلوک تصویر یا متن روی صفحه نمایش داده شده است مفید است، اما در برخی موارد می‌خواهید زمان رندر یک عنصر متفاوت را اندازه‌گیری کنید.

برای این موارد، از Element Timing API استفاده کنید. LCP API در واقع بر روی Element Timing API ساخته شده است و گزارش خودکار بزرگترین عنصر محتوا را اضافه می کند، اما شما همچنین می توانید با افزودن صریح مشخصه elementtiming به آنها و ثبت یک PerformanceObserver برای مشاهده نوع ورود element در مورد سایر عناصر نیز گزارش دهید. .

<img elementtiming="hero-image" />
<p elementtiming="important-paragraph">This is text I care about.</p>
<!-- ... -->

<script>
  const po = new PerformanceObserver((entryList) => {
    for (const entry of entryList.getEntries()) {
      // Log the entry and all associated details.
      console.log(entry.toJSON());
    }
  });

  // Start listening for `element` entries to be dispatched.
  po.observe({type: 'element', buffered: true});
</script>

API زمان‌بندی رویداد

متریک Interaction to Next Paint (INP) پاسخگویی کلی صفحه را با مشاهده تمام تعاملات کلیک، ضربه و صفحه کلید در طول عمر یک صفحه ارزیابی می کند. INP یک صفحه اغلب تعاملی است که از زمانی که کاربر تعامل را آغاز کرد تا زمانی که مرورگر فریم بعدی را نشان می‌دهد که نتیجه بصری ورودی کاربر را نشان می‌دهد، طولانی‌ترین زمان را برای تکمیل آن به طول انجامید.

معیار INP توسط API زمان‌بندی رویداد ممکن شده است. این API تعدادی مُهر زمانی را که در طول چرخه حیات رویداد رخ می‌دهند، نشان می‌دهد، از جمله:

• startTime : زمانی که مرورگر رویداد را دریافت می کند.
• processingStart : زمانی که مرورگر می‌تواند پردازشگرهای رویداد را برای رویداد آغاز کند.
• processingEnd : زمانی که مرورگر اجرای تمام کدهای همزمان آغاز شده از کنترل کننده رویداد برای این رویداد را به پایان می رساند.
• duration : زمان (به دلایل امنیتی به 8 میلی ثانیه گرد شده) بین زمانی که مرورگر رویداد را دریافت می کند تا زمانی که بتواند فریم بعدی را پس از اتمام اجرای همه کدهای همزمان آغاز شده از کنترل کننده رویداد نقاشی کند.

مثال زیر نحوه استفاده از این مقادیر را برای ایجاد اندازه گیری های سفارشی نشان می دهد:

const po = new PerformanceObserver((entryList) => {
  // Get the last interaction observed:
  const entries = Array.from(entryList.getEntries()).forEach((entry) => {
    // Get various bits of interaction data:
    const inputDelay = entry.processingStart - entry.startTime;
    const processingTime = entry.processingEnd - entry.processingStart;
    const presentationDelay = entry.startTime + entry.duration - entry.processingEnd;
    const duration = entry.duration;
    const eventType = entry.name;
    const target = entry.target || "(not set)"

    console.log("----- INTERACTION -----");
    console.log(`Input delay (ms): ${inputDelay}`);
    console.log(`Event handler processing time (ms): ${processingTime}`);
    console.log(`Presentation delay (ms): ${presentationDelay}`);
    console.log(`Total event duration (ms): ${duration}`);
    console.log(`Event type: ${eventType}`);
    console.log(target);
  });
});

// A durationThreshold of 16ms is necessary to include more
// interactions, since the default is 104ms. The minimum
// durationThreshold is 16ms.
po.observe({type: 'event', buffered: true, durationThreshold: 16});

Resource Timeming API

Resource Timing API به توسعه دهندگان بینش دقیقی درباره نحوه بارگیری منابع برای یک صفحه خاص می دهد. با وجود نام API، اطلاعاتی که ارائه می دهد فقط به داده های زمان بندی محدود نمی شود (اگرچه تعداد زیادی از آن وجود دارد). سایر داده هایی که می توانید به آنها دسترسی داشته باشید عبارتند از:

• initiatorType : نحوه واکشی منبع: مانند تگ <script> یا <link> یا از یک فراخوانی fetch() .
• nextHopProtocol : پروتکل مورد استفاده برای واکشی منبع، مانند h2 یا quic .
• encodedBodySize / decodedBodySize ]: اندازه منبع به شکل رمزگذاری شده یا رمزگشایی شده آن (به ترتیب)
• transferSize : اندازه منبعی که در واقع از طریق شبکه منتقل شده است. هنگامی که منابع توسط حافظه پنهان تکمیل می شوند، این مقدار می تواند بسیار کوچکتر از encodedBodySize باشد، و در برخی موارد می تواند صفر باشد (اگر نیازی به اعتبار سنجی مجدد حافظه پنهان نباشد).

می‌توانید از ویژگی transferSize ورودی‌های زمان‌بندی منبع برای اندازه‌گیری متریک نرخ ضربه حافظه پنهان یا متریک اندازه کل منبع ذخیره‌شده استفاده کنید، که می‌تواند برای درک اینکه چگونه استراتژی ذخیره‌سازی منابع شما بر عملکرد بازدیدکنندگان تکراری تأثیر می‌گذارد، مفید باشد.

مثال زیر تمام منابع درخواست شده توسط صفحه را ثبت می کند و نشان می دهد که آیا هر منبع توسط کش تکمیل شده است یا خیر.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // If transferSize is 0, the resource was fulfilled using the cache.
    console.log(entry.name, entry.transferSize === 0);
  }
});

// Start listening for `resource` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'resource', buffered: true});

Navigation Timing API

Navigation Timing API شبیه به Resource Timing API است، اما فقط درخواست‌های ناوبری را گزارش می‌کند. نوع ورودی navigation نیز مشابه نوع ورودی resource است، اما حاوی برخی اطلاعات اضافی است که فقط مربوط به درخواست های ناوبری است (مانند زمانی که DOMContentLoaded و رویدادهای load فعال می شوند).

یکی از معیارهایی که بسیاری از توسعه‌دهندگان برای درک زمان پاسخ سرور دنبال می‌کنند ( زمان تا اولین بایت (TTFB) ) با استفاده از Navigation Timing API در دسترس است—مخصوصاً مهر زمانی responseStart ورودی است.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // If transferSize is 0, the resource was fulfilled using the cache.
    console.log('Time to first byte', entry.responseStart);
  }
});

// Start listening for `navigation` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'navigation', buffered: true});

یکی دیگر از توسعه دهندگان متریک که ممکن است به آن اهمیت دهند، زمان راه اندازی سرویس دهنده برای درخواست های ناوبری است. این مدت زمانی است که مرورگر برای راه‌اندازی رشته سرویس‌کار قبل از اینکه بتواند رویدادهای واکشی را رهگیری کند، طول می‌کشد.

زمان راه‌اندازی کارگر سرویس برای یک درخواست ناوبری خاص را می‌توان از دلتای بین entry.responseStart و entry.workerStart تعیین کرد.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    console.log('Service Worker startup time:',
        entry.responseStart - entry.workerStart);
  }
});

// Start listening for `navigation` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'navigation', buffered: true});

Server Timing API

Server Timing API به شما امکان می دهد داده های زمان بندی درخواستی خاص را از سرور خود به مرورگر از طریق سرصفحه های پاسخ ارسال کنید. به عنوان مثال، می توانید مشخص کنید که جستجوی داده ها در یک پایگاه داده برای یک درخواست خاص چقدر طول کشیده است - که می تواند در اشکال زدایی مشکلات عملکرد ناشی از کندی سرور مفید باشد.

برای توسعه‌دهندگانی که از ارائه‌دهندگان تجزیه و تحلیل شخص ثالث استفاده می‌کنند، Server Timing API تنها راه ارتباط داده‌های عملکرد سرور با سایر معیارهای تجاری است که این ابزارهای تحلیلی ممکن است اندازه‌گیری کنند.

برای مشخص کردن داده‌های زمان‌بندی سرور در پاسخ‌های خود، می‌توانید از هدر پاسخ Server-Timing استفاده کنید. در اینجا یک مثال است.

HTTP/1.1 200 OK

Server-Timing: miss, db;dur=53, app;dur=47.2

سپس، از صفحات خود، می‌توانید این داده‌ها را هم در ورودی‌های resource یا navigation از APIهای Resource Timeming و Navigation Timing بخوانید.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Logs all server timing data for this response
    console.log('Server Timing', entry.serverTiming);
  }
});

// Start listening for `navigation` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'navigation', buffered: true});

Philip Walton

ارزش زیادی در داشتن معیارهای کاربر محور وجود دارد که می توانید به طور جهانی در هر وب سایتی اندازه گیری کنید. این معیارها به شما امکان می دهد:

• درک کنید که کاربران واقعی چگونه وب را به عنوان یک کل تجربه می کنند.
• سایت خود را با یک رقیب مقایسه کنید.
• داده های مفید و کاربردی را در ابزارهای تحلیلی خود بدون نیاز به نوشتن کد سفارشی ردیابی کنید.

معیارهای جهانی پایه خوبی را ارائه می دهند، اما در بسیاری از موارد شما نیاز به اندازه گیری بیش از این معیارها دارید تا تجربه کاملی را برای سایت خاص خود به دست آورید.

معیارهای سفارشی به شما امکان می دهد جنبه هایی از تجربه سایت خود را که ممکن است فقط در مورد سایت شما اعمال شود، اندازه گیری کنید، مانند:

• چه مدت طول می کشد تا یک برنامه تک صفحه ای (SPA) از یک "صفحه" به صفحه دیگر منتقل شود.
• چقدر طول می کشد تا یک صفحه داده های واکشی شده از پایگاه داده را برای کاربرانی که وارد سیستم شده اند نمایش دهد.
• چه مدت طول می کشد تا یک برنامه رندر شده از سمت سرور (SSR) هیدراته شود .
• نرخ ضربه حافظه پنهان برای منابع بارگیری شده توسط بازدیدکنندگان بازگشتی.
• تأخیر رویداد رویدادهای کلیک یا صفحه کلید در یک بازی.

API برای اندازه گیری معیارهای سفارشی

از لحاظ تاریخی، توسعه‌دهندگان وب APIهای سطح پایین زیادی برای اندازه‌گیری عملکرد نداشته‌اند، و در نتیجه مجبور بوده‌اند به هک متوسل شوند تا ارزیابی کنند که آیا یک سایت عملکرد خوبی دارد یا خیر.

به عنوان مثال، با اجرای یک حلقه requestAnimationFrame و محاسبه دلتا بین هر فریم، می توان تعیین کرد که آیا رشته اصلی به دلیل وظایف طولانی مدت جاوا اسکریپت مسدود شده است یا خیر. اگر دلتا به طور قابل توجهی طولانی تر از نرخ فریم نمایشگر باشد، می توانید آن را به عنوان یک کار طولانی گزارش دهید. اگرچه چنین هک‌هایی توصیه نمی‌شوند، زیرا در واقع عملکرد خود را تحت تأثیر قرار می‌دهند (مثلاً با تخلیه باتری).

اولین قانون سنجش عملکرد موثر این است که مطمئن شوید تکنیک‌های اندازه‌گیری عملکرد شما خودشان باعث مشکلات عملکردی نمی‌شوند. بنابراین برای هر معیار سفارشی که در سایت خود اندازه گیری می کنید، بهتر است در صورت امکان از یکی از API های زیر استفاده کنید.

Performance Observer API

Performance Observer API مکانیزمی است که داده ها را از سایر APIهای عملکردی که در این صفحه مورد بحث قرار گرفته اند جمع آوری و نمایش می دهد. درک آن برای به دست آوردن داده های خوب بسیار مهم است.

می‌توانید از PerformanceObserver برای اشتراک غیرفعال رویدادهای مرتبط با عملکرد استفاده کنید. این به تماس‌های API اجازه می‌دهد در دوره‌های بی‌کار فعال شوند، به این معنی که معمولاً در عملکرد صفحه تداخلی ایجاد نمی‌کنند.

برای ایجاد یک PerformanceObserver ، آن را به عنوان یک تماس ارسال کنید تا هر زمان که ورودی‌های عملکرد جدیدی ارسال شد، اجرا شود. سپس به مشاهده‌گر می‌گویید که چه نوع ورودی‌هایی را با استفاده از متد observe() گوش کند:

const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

po.observe({type: 'some-entry-type'});

بخش‌های زیر تمام انواع ورودی‌های موجود برای مشاهده را فهرست می‌کنند، اما در مرورگرهای جدیدتر، می‌توانید انواع ورودی‌ها را از طریق ویژگی Static PerformanceObserver.supportedEntryTypes بررسی کنید.

ورودی هایی را که قبلاً اتفاق افتاده را مشاهده کنید

به‌طور پیش‌فرض، اشیاء PerformanceObserver فقط می‌توانند ورودی‌ها را در زمان وقوع مشاهده کنند. اگر بخواهید کد تجزیه و تحلیل عملکرد خود را با تنبلی بارگیری کنید تا منابع با اولویت بالاتر را مسدود نکند، می تواند باعث ایجاد مشکل شود.

برای دریافت ورودی های تاریخی (بعد از وقوع آنها)، هنگام فراخوانی observe() پرچم buffered را روی true تنظیم کنید. مرورگر ورودی های تاریخی را از بافر ورود عملکرد خود در اولین باری که پاسخ تماس PerformanceObserver شما فراخوانی می شود، تا حداکثر اندازه بافر برای آن نوع ، شامل می شود.

po.observe({
  type: 'some-entry-type',
  buffered: true,
});

APIهای عملکرد قدیمی که باید از آنها اجتناب کنید

قبل از Performance Observer API، توسعه‌دهندگان می‌توانستند با استفاده از سه روش زیر که روی شی performance تعریف شده‌اند، به ورودی‌های عملکرد دسترسی داشته باشند:

• getEntries()
• getEntriesByName()
• getEntriesByType()

در حالی که این APIها هنوز پشتیبانی می شوند، استفاده از آنها توصیه نمی شود زیرا به شما اجازه نمی دهند هنگام ارسال ورودی های جدید به آن گوش دهید. علاوه بر این، بسیاری از APIهای جدید (مانند largest-contentful-paint ) از طریق شی performance در معرض نمایش قرار نمی گیرند، آنها فقط از طریق PerformanceObserver در معرض دید قرار می گیرند.

مگر اینکه شما به طور خاص به سازگاری با اینترنت اکسپلورر نیاز داشته باشید، بهتر است از این روش ها در کد خود اجتناب کنید و در آینده از PerformanceObserver استفاده کنید.

API زمان‌بندی کاربر

User Timing API یک API اندازه گیری همه منظوره برای معیارهای مبتنی بر زمان است. این به شما امکان می دهد نقاط را به طور دلخواه در زمان علامت گذاری کنید و سپس مدت زمان بین آن علامت ها را بعداً اندازه گیری کنید.

// Record the time immediately before running a task.
performance.mark('myTask:start');
await doMyTask();

// Record the time immediately after running a task.
performance.mark('myTask:end');

// Measure the delta between the start and end of the task
performance.measure('myTask', 'myTask:start', 'myTask:end');

در حالی که APIهایی مانند Date.now() یا performance.now() توانایی های مشابهی را به شما می دهند، مزیت استفاده از User Timing API این است که به خوبی با ابزار عملکرد ادغام می شود. برای مثال، Chrome DevTools اندازه‌گیری‌های زمان‌بندی کاربر را در پانل عملکرد تصویری می‌کند، و بسیاری از ارائه‌دهندگان تجزیه و تحلیل نیز به‌طور خودکار اندازه‌گیری‌هایی را که انجام می‌دهید ردیابی می‌کنند و داده‌های مدت زمان را به باطن تجزیه و تحلیل خود ارسال می‌کنند.

برای گزارش اندازه‌گیری‌های زمان‌بندی کاربر، می‌توانید از PerformanceObserver استفاده کنید و برای مشاهده ورودی‌های نوع measure ثبت نام کنید:

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

// Start listening for `measure` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'measure', buffered: true});

Long Tasks API

Long Tasks API برای دانستن اینکه چه زمانی رشته اصلی مرورگر به اندازه کافی مسدود شده است تا بر نرخ فریم یا تأخیر ورودی تأثیر بگذارد مفید است. API هر کاری که بیش از 50 میلی ثانیه اجرا شود را گزارش می دهد.

هر زمان که نیاز به اجرای کدهای گران قیمت یا بارگیری و اجرای اسکریپت های بزرگ دارید، ردیابی اینکه آیا آن کد رشته اصلی را مسدود می کند مفید است. در واقع، بسیاری از معیارهای سطح بالاتر بر روی خود Long Tasks API ساخته شده اند (مانند Time to Interactive (TTI) و Total Blocking Time (TBT) ).

برای تعیین زمان انجام کارهای طولانی، می توانید از PerformanceObserver استفاده کنید و برای مشاهده ورودی های نوع longtask ثبت نام کنید:

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

// Start listening for `longtask` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'longtask', buffered: true});

Long Animation Frames API

Long Animation Frames API تکرار جدیدی از Long Tasks API است که به فریم‌های طولانی بیش از 50 میلی‌ثانیه نگاه می‌کند و نه کارهای طولانی . این برخی از کاستی‌های Long Tasks API را برطرف می‌کند، از جمله اسناد بهتر و دامنه وسیع‌تری از تاخیرهای بالقوه مشکل‌ساز.

برای تعیین زمان وقوع فریم های طولانی، می توانید از PerformanceObserver استفاده کنید و برای مشاهده ورودی های نوع long-animation-frame ثبت نام کنید:

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Log the entry and all associated details.
    console.log(entry.toJSON());
  }
});

// Start listening for `long-animation-frame` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'long-animation-frame', buffered: true});

Element Timing API

متریک Largest Contentful Paint (LCP) برای دانستن اینکه چه زمانی بزرگترین بلوک تصویر یا متن روی صفحه نمایش داده شده است مفید است، اما در برخی موارد می‌خواهید زمان رندر یک عنصر متفاوت را اندازه‌گیری کنید.

برای این موارد، از Element Timing API استفاده کنید. LCP API در واقع بر روی Element Timing API ساخته شده است و گزارش خودکار بزرگترین عنصر محتوا را اضافه می کند، اما شما همچنین می توانید با افزودن صریح مشخصه elementtiming به آنها و ثبت یک PerformanceObserver برای مشاهده نوع ورود element در مورد سایر عناصر نیز گزارش دهید. .

<img elementtiming="hero-image" />
<p elementtiming="important-paragraph">This is text I care about.</p>
<!-- ... -->

<script>
  const po = new PerformanceObserver((entryList) => {
    for (const entry of entryList.getEntries()) {
      // Log the entry and all associated details.
      console.log(entry.toJSON());
    }
  });

  // Start listening for `element` entries to be dispatched.
  po.observe({type: 'element', buffered: true});
</script>

API زمان‌بندی رویداد

متریک Interaction to Next Paint (INP) پاسخگویی کلی صفحه را با مشاهده تمام تعاملات کلیک، ضربه و صفحه کلید در طول عمر یک صفحه ارزیابی می کند. INP یک صفحه اغلب تعاملی است که از زمانی که کاربر تعامل را آغاز کرد تا زمانی که مرورگر فریم بعدی را نشان می‌دهد که نتیجه بصری ورودی کاربر را نشان می‌دهد، طولانی‌ترین زمان را برای تکمیل آن به طول انجامید.

معیار INP توسط API زمان‌بندی رویداد ممکن شده است. این API تعدادی از جدول زمانی را که در طول چرخه عمر رویداد رخ می دهد ، در معرض نمایش قرار می دهد ، از جمله:

• startTime : زمانی که مرورگر این رویداد را دریافت می کند.
• processingStart : زمانی که مرورگر قادر به پردازش دست اندرکاران رویداد برای این رویداد است.
• processingEnd : زمانی که مرورگر تمام کد همزمان را که از دستگیرندگان رویداد برای این رویداد آغاز شده است ، به پایان می رساند.
• duration : زمان (به دلایل امنیتی تا 8 میلی ثانیه به دلایل امنیتی) بین زمانی که مرورگر این رویداد را دریافت می کند تا زمانی که بتواند قاب بعدی را پس از اتمام اجرای تمام کد همزمان آغاز شده از دستگیرندگان رویداد ، نقاشی کند.

مثال زیر نحوه استفاده از این مقادیر را برای ایجاد اندازه گیری های سفارشی نشان می دهد:

const po = new PerformanceObserver((entryList) => {
  // Get the last interaction observed:
  const entries = Array.from(entryList.getEntries()).forEach((entry) => {
    // Get various bits of interaction data:
    const inputDelay = entry.processingStart - entry.startTime;
    const processingTime = entry.processingEnd - entry.processingStart;
    const presentationDelay = entry.startTime + entry.duration - entry.processingEnd;
    const duration = entry.duration;
    const eventType = entry.name;
    const target = entry.target || "(not set)"

    console.log("----- INTERACTION -----");
    console.log(`Input delay (ms): ${inputDelay}`);
    console.log(`Event handler processing time (ms): ${processingTime}`);
    console.log(`Presentation delay (ms): ${presentationDelay}`);
    console.log(`Total event duration (ms): ${duration}`);
    console.log(`Event type: ${eventType}`);
    console.log(target);
  });
});

// A durationThreshold of 16ms is necessary to include more
// interactions, since the default is 104ms. The minimum
// durationThreshold is 16ms.
po.observe({type: 'event', buffered: true, durationThreshold: 16});

Resource Timeming API

API زمان بندی منابع به توسعه دهندگان بینش مفصلی در مورد نحوه بارگیری منابع برای یک صفحه خاص می دهد. با وجود نام API ، اطلاعاتی که ارائه می دهد فقط به داده های زمان بندی محدود نمی شود (اگرچه تعداد زیادی از آنها وجود دارد). داده های دیگری که می توانید به آنها دسترسی پیدا کنید شامل موارد زیر است:

• initiatorType : چگونه منبع به دست آمد: مانند برچسب <script> یا <link> یا از یک تماس fetch() .
• nextHopProtocol : پروتکل مورد استفاده برای واکشی منابع ، مانند h2 یا quic .
• encodedBodySize / DecodedBodysize ]: اندازه منبع در فرم رمزگذاری شده یا رمزگشایی شده آن (به ترتیب)
• transferSize : اندازه منبعی که در واقع از طریق شبکه منتقل شده است. هنگامی که منابع توسط حافظه نهان برآورده می شوند ، این مقدار می تواند بسیار کوچکتر از encodedBodySize باشد و در بعضی موارد می تواند صفر باشد (در صورت عدم نیاز به تغییر قیمت حافظه نهان).

شما می توانید از ویژگی transferSize از ورودی های زمان بندی منابع برای اندازه گیری یک متریک نرخ ضربه حافظه نهان یا کل اندازه منابع ذخیره شده استفاده کنید ، که می تواند در درک چگونگی تأثیر استراتژی ذخیره سازی منابع شما بر عملکرد برای بازدید کنندگان مکرر مفید باشد.

مثال زیر کلیه منابع درخواست شده توسط صفحه را ثبت می کند و نشان می دهد که آیا هر منبع توسط حافظه نهان برآورده شده است یا خیر.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // If transferSize is 0, the resource was fulfilled using the cache.
    console.log(entry.name, entry.transferSize === 0);
  }
});

// Start listening for `resource` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'resource', buffered: true});

API زمان ناوبری

API زمان بندی ناوبری مشابه API زمان بندی منابع است ، اما فقط درخواست های ناوبری را گزارش می کند. نوع ورود navigation نیز شبیه به نوع ورود resource است ، اما حاوی برخی از اطلاعات اضافی مخصوص فقط درخواست های ناوبری (مانند زمانی که DOMContentLoaded و load وقایع بارگذاری شده است) است.

یکی از متریک های بسیاری از توسعه دهندگان برای درک زمان پاسخگویی به سرور ( زمان به بایت اول (TTFB) ) با استفاده از API زمان ناوبری در دسترس است - به ویژه این برنامه زمان بندی responseStart ورودی است.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // If transferSize is 0, the resource was fulfilled using the cache.
    console.log('Time to first byte', entry.responseStart);
  }
});

// Start listening for `navigation` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'navigation', buffered: true});

یکی دیگر از توسعه دهندگان متریک که از کارگر خدمات استفاده می کنند ممکن است از آن مراقبت کنند ، زمان راه اندازی کارگر سرویس برای درخواست های ناوبری است. این مدت زمانی است که مرورگر را برای شروع موضوع کارگر سرویس قبل از شروع کار شروع به رهگیری وقایع واکشی می کند.

زمان راه اندازی کارگر سرویس برای یک درخواست ناوبری خاص را می توان از Delta بین entry.responseStart و entry.workerStart تعیین کرد.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    console.log('Service Worker startup time:',
        entry.responseStart - entry.workerStart);
  }
});

// Start listening for `navigation` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'navigation', buffered: true});

API زمان بندی سرور

API زمان بندی سرور به شما امکان می دهد داده های زمان بندی خاص درخواست را از سرور خود به مرورگر از طریق عنوان های پاسخ منتقل کنید. به عنوان مثال ، شما می توانید مشخص کنید که چه مدت طول کشید تا داده های جستجوی در یک پایگاه داده برای یک درخواست خاص - که می تواند در اشکال زدایی مشکلات عملکرد ناشی از کندی روی سرور مفید باشد.

برای توسعه دهندگان که از ارائه دهندگان تجزیه و تحلیل شخص ثالث استفاده می کنند ، API زمان بندی سرور تنها راه ارتباط داده های عملکرد سرور با سایر معیارهای تجاری است که ممکن است این ابزارهای تحلیلی اندازه گیری کنند.

برای مشخص کردن داده های زمان بندی سرور در پاسخ های خود ، می توانید از عنوان پاسخ Server-Timing استفاده کنید. در اینجا یک مثال است.

HTTP/1.1 200 OK

Server-Timing: miss, db;dur=53, app;dur=47.2

سپس ، از صفحات خود ، می توانید این داده ها را در هر دو resource یا navigation از API های زمان بندی منابع و زمان ناوبری بخوانید.

// Create the performance observer.
const po = new PerformanceObserver((list) => {
  for (const entry of list.getEntries()) {
    // Logs all server timing data for this response
    console.log('Server Timing', entry.serverTiming);
  }
});

// Start listening for `navigation` entries to be dispatched.
po.observe({type: 'navigation', buffered: true});