Pliki PNG (Portable Network Graphics) wyróżniają się na tle innych formatów pod kilkoma względami. Miały one jednak zastąpić GIF-y (ze względu na spory patentowe dawno temu), są jednak pod wieloma względami podobne do formatu GIF. PNG korzysta też z kompresji bezstratnej, co oznacza, że dane obrazu zostaną skompresowane bez utraty jakości wizualnej. Paleta kolorów obrazu może być skwantyzowana, czyli „kolor indeksu”, przy czym PNG używa palety do 256 kolorów, tak jak w przypadku GIF-ów. Znacznie bardziej popularny plik PNG „truecolor” może zawierać wiele więcej kolorów — do 16 milionów.
Zarówno pliki PNG, jak i GIF obsługują przezroczystość, ale w znacznym stopniu różnią się od siebie. GIF traktuje przezroczystość jako propozycję binarną – piksel jest kolorem nieprzezroczystym lub w pełni przezroczystym. PNG obsługuje przezroczystość „kanału alfa”, co oznacza, że każdy piksel można ustawić na poziom od 0 (pełni przezroczysty) do 255 (pełni nieprzezroczysty).
W praktyce brak znacznej kwantyzacji i bezstratnej kompresji oznacza, że zapisanie obrazu jako pliku PNG nie spowoduje pogorszenia jakości obrazu. Niezmiennie powoduje to jednak nadmiernie duże rozmiary plików w porównaniu z nowoczesnymi kodami, które są przyjazne dla sieci. Rozmiar pliku PNG oznacza, że niemal nigdy nie będzie on odpowiednim rozwiązaniem w przypadku zdjęć.
Format PNG był bardziej powszechny w poprzednich latach w dużej mierze w ramach jednego przypadku użycia, jako jedyne kodowanie rastrowe, które obsługiwało półprzezroczystość. Obecnie format PNG powinien być brany pod uwagę tylko w przypadku prostych elementów graficznych, które wymagają półprzezroczystości, np. logo firmy z cieniem. Należy je uważnie porównać z nowoczesnymi formatami obsługującymi półprzezroczystość, takimi jak WebP.
Podobnie jak pliki GIF, PNG został zaprojektowany z myślą o przypadkach użycia, które często lepiej nadają się do obsługi w formacie SVG pod względem skalowalności i rozmiaru pliku. Z tego powodu w niewielkiej liczbie przeglądarek, które nie obsługują SVG, pliki PNG są czasem używane jako zastępcza wersja elementów interfejsu (chociaż są one coraz rzadsze).
W praktyce format PNG to dobry wybór, jeśli chcesz zachować „kanoniczną” wersję obrazu źródłowego o rozmiarze umożliwiającym zarządzanie, zapisaną w lokalnym środowisku programistycznym lub przeznaczonym do repozytorium projektu na wypadek, gdyby kolejne wersje tego obrazu trzeba było edytować lub zapisać w innych formatach.
Warto jednak zauważyć, że chociaż kodowanie jest ustandaryzowane, różne narzędzia do edycji mają różne metody tego kodowania. Niektóre z nich są znacznie skuteczniejsze od innych. Zanim przeniesiesz plik PNG w jakimkolwiek kontekście, uruchom go za pomocą takiego narzędzia jak Squoosh lub ImageOptim.