Melanie Sumner jest inżynierem oprogramowania specjalizującym się w dostępności cyfrowej. Rozmawialiśmy o jej drodze do inżynierii, projektowaniu z myślą o dostępności, Ember.js i o tym, jak ważne jest finansowanie tych działań.
Ten post przedstawia eksperta społeczności w ramach Learn Accessibility!
Alexandra Klepper: dziękuję za udział w tym spotkaniu. Kim jesteś i czym się zajmujesz?
Melanie Sumner: mam na imię Melanie Sumner i jestem inżynierem oprogramowania specjalizującym się w dostępności cyfrowej. Piszę kod na potrzeby internetu od 25 lat. Moja pierwsza praca była… szpiegowska. Pracowałem jako analityk wywiadu w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych, a kodowanie było moim hobby.
Nie lubiłem być szpiegiem. Okazało się, że nie lubię śmierci. Większość osób nie jest przyzwyczajona do tego, aby być bliżej niego. Musiałem zdecydować, co chcę robić dalej, i przekształcić swoje hobby w karierę. W ciągu ostatnich 10 lat skupiłem się na inżynierii oprogramowania w zakresie ułatwień dostępu.
Alexandra rzadko słyszy się: „Najpierw byłam szpiegiem”. Nie ma problemu. Co skłoniło Cię do pracy w obszarze ułatwień dostępu?
Melanie: pracowałam wtedy na Uniwersytecie Karoliny Północnej w Chapel Hill w Wydziale Rozwoju. Nie chodzi o rozwój w sensie tworzenia stron internetowych, ale o rozwój w sensie zbierania funduszy.
Mój bezpośredni przełożony miał wadę wzroku i musiał powiększać wszystko do 400%, żeby to zobaczyć. Był fantastycznym inżynierem oprogramowania. Prawdopodobnie najlepszy menedżer, jakiego kiedykolwiek miałem. Ale ciągle coś mi psuł, bo przybliżał obraz, żeby zobaczyć moją pracę. Gdybym nie pomyślał o tworzeniu elementów w sposób responsywny, przestałyby działać.
Szef mojego menedżera miał daltonizm na kolor niebieski. Nie wiem, czy wiesz, jak wygląda kolor UNC blue, ale to jasny, błękitny kolor. Użytkownicy uwielbiali używać go na białym tle.
Alexandra (śmiech) O nie.
Melanie: Jego szef zawsze narzekał, że nie może zobaczyć mojej pracy. Musiałem opracować zestaw kolorów uzupełniających się i schemat kolorów dla naszych witryn. Zaczęłam się zastanawiać nad kontrastem kolorów i tym, jak osoby z daltonizmem (lub innymi zaburzeniami widzenia) korzystają z internetu.
UNC to uniwersytet stanowy, dlatego obowiązuje go wymóg federalny dotyczący zgodności z poziomem AA standardów WCAG. Zdecydowaliśmy się na poziom AAA, ponieważ jest to instytucja edukacyjna.
Gdy dowiedziałem się więcej o wymaganiach stanowych i federalnych i zacząłem czytać specyfikację W3C dotyczącą ułatwień dostępu, pomyślałem: „To wszystko ma sens”. Z tego, co widziałem, większość stron internetowych nie była zgodna z tymi wytycznymi. Oczywiście nad dostępnością stron internetowych pracujemy od początku istnienia internetu. Czasami inżynierowie JavaScriptu (w szczególności) nieco wolno przyswajają wiedzę o dostępności cyfrowej.
Uważam, że dostępność to ostatnia granica internetu. Nad automatyzacją ułatwień dostępu pracuje wiele wspaniałych osób. Musimy opracowywać rozwiązania w taki sam sposób, w jaki podchodzimy do innych trudnych problemów, takich jak wydajność i bezpieczeństwo.
Alexandra pewnie przeczytałaś wiele długich i skomplikowanych dokumentów, zarówno w marynarce, jak i na UNC. Czy specyfikacja była trudna do zrozumienia?
Melanie: musiałam przeczytać je około 5 razy, zanim je zrozumiałam, a wcześniej czytałam inne specyfikacje. Zawsze mówię, że nie ma się czego wstydzić, jeśli się czegoś nie rozumie, bo ja musiałem przeczytać specyfikację 5 razy. Nie żartuję.
Przyzwyczajenie się do języka specyfikacji zajmuje dużo czasu. Jeśli nie zinterpretujesz go prawidłowo, możesz podjąć niewłaściwą decyzję. Warto też pamiętać, że wiele elementów specyfikacji jest przeznaczonych dla deweloperów przeglądarek. Szukaj fragmentów typu „autorzy powinni”, ponieważ odnoszą się one do programistów stron internetowych.
Alexandra wiele rzeczy w internecie mogłoby być lepszych, gdyby więcej deweloperów wiedziało, jak odczytywać specyfikacje.
Melanie: witryny, które dokonują interpretacji za Ciebie, mają wiele zalet. Stworzyłem a11y-automation.dev, a ta witryna jest dla mnie jak dziecko, to mój projekt poboczny. Staram się wyszczególnić każde naruszenie zasad dostępności i powiązać je z odpowiednimi kryteriami sukcesu WCAG. Jeśli istnieje automatyzacja, która zapobiega temu błędowi, zaproponuję to rozwiązanie.
Możesz zapoznać się z listą potencjalnych naruszeń, ale ważniejsze jest, aby dowiedzieć się, jak je naprawić. W przypadku automatycznych poprawek, które nie istnieją, możesz napisać linter lub szablon albo jakiś test.
Wolę pracować w modelu open source, ponieważ można wtedy wzajemnie się inspirować i proponować ulepszenia (czasami są one przydatne, czasami nie, ale wszyscy się staramy). Korzystamy z pracy innych osób, a w efekcie otrzymujemy świetne rozwiązanie dla internetu.
Jak finansować ułatwienia dostępu
Alexandra bardzo spodobała mi się strona pleasefunda11y.com. Ważne jest, aby programiści nauczyli się tworzyć witryny dostępne dla osób z niepełnosprawnościami, ale nie zawsze mają oni zasoby bez finansowania i zgody kierownictwa. Dlaczego zdecydowaliście się stworzyć tę witrynę?
Melanie: byłam sfrustrowana, ponieważ dostępność jest tak niedofinansowana. Wszystkie środki na oprogramowanie typu open source wydają się trafiać do CSS. Uwielbiam CSS, bo możemy dzięki niemu wiele zdziałać.
Stronę stworzyłem, ponieważ Addy Osmani, menedżer ds. inżynierii oprogramowania w Chrome, skontaktował się ze mną i powiedział, że widział, jak proszę o finansowanie ułatwień dostępu, ale chciał uzyskać poradę, jakie konkretne prace można sfinansować. To duży problem: osoby finansujące projekty open source chcą przekazywać pieniądze na konkretne projekty, a nie na ogólne pomysły, które nie mają określonego wyniku. Poświęciłem trochę czasu na spisanie konkretnych inicjatyw, tego, co jest potrzebne, i tego, jak pomogą one w zapewnieniu dostępności witryn.
Nawet jeśli firmy będą rozwijać te działania beze mnie, możemy w znaczący sposób poprawić dostępność internetu. W porównaniu z innymi działaniami w internecie to bardzo mały wydatek, a mógłby mieć ogromny wpływ na życie ludzi.
Obecnie często myślimy: „Ile osób ma niepełnosprawność?”. Powinno brzmieć: „Jaka jest relacja dowolnej osoby z jej technologią?”.
Niektórzy mówili mi: „Nie uważam, że ślepota barw jest niepełnosprawnością”. Możesz nie uważać się za osobę z niepełnosprawnością, jeśli masz daltonizm, ale ma to wpływ na Twoje relacje z technologią.
Alexandra powiedz mi więcej o tym, jak rozumiesz swoją relację z technologią. Jaki ma to związek z ułatwieniami dostępu?
Melanie: jeśli na przykład jesteś osobą neurotypową, możesz potrzebować bardzo prostego języka i jasnych wskazówek. Może Ci bardziej odpowiadać poruszanie się po 3–4 ekranach w ramach jednego procesu, dokonywanie kilku wyborów naraz, aż dotrzesz do końca. Nie ma dobrych wskazówek dotyczących nowoczesnych zastosowań technicznych.
Istnieją całe firmy, które zajmują się DevOps, a gdy próbujesz korzystać z ich stron internetowych, myślisz sobie: „O mój Boże”. Obecnie staramy się umieszczać w każdym interfejsie jak najwięcej funkcji.
Alexandra możesz podać przykład?
Melanie: na przykład GitHub ma menu z zagnieżdżonymi kartami. I [westchnięcie]. Nie mogę się denerwować (nawet jeśli jestem sfrustrowany). Nowoczesna sieć musi się rozwijać, aby sprostać nowym wymaganiom. Mamy jednak też obowiązek tworzyć w taki sposób, aby nikt nie został w tyle.
To mnie napędza, to moja pasja. Nie chcę, aby ktoś nie mógł dostać pracy, ponieważ narzędzia, których musiałby używać, są niedostępne.
Alexandra Sto procent. Często myślimy o tworzeniu produktów dostępnych dla użytkowników zewnętrznych, ale niekoniecznie dla pracowników.
Melanie: pomyślałam, że te porady dotyczące finansowania mogą być przydatne dla wszystkich.
Często słyszę od inżynierów, że chcieliby zadbać o dostępność, ale „firmie na tym nie zależy”. Pewnie, że się przejmują! Wystarczy, że wypełnisz lukę w logice biznesowej. Pokaż im, jakie korzyści przyniesie to firmie. Witryna jest otwarta źródło i oczywiście przyjmuję współpracę i poprawki.
Alexandra kwestie dostępności często są odkładane na koniec procesu, np. „O, możemy to później dostosować do potrzeb osób z niepełnosprawnościami”. Dodanie tej funkcji później zajmie znacznie więcej czasu niż zintegrowanie praktyk ułatwień dostępu w całym projekcie.
Melanie: często mówię: „Chcesz zapłacić za zbudowanie czegoś raz czy dwa razy?”.
Ember.js i główny zespół ds. ułatwień dostępu
Alexandra wiem, że jesteś też członkiem zespołu głównego platformy Ember.js. Jak się zaangażowałeś(-aś)?
Melanie: zostałam zatrudniona w JPMorgan Chase, gdzie pracowałam nad platformami bankowości inwestycyjnej dla firm. Ember to zaawansowana platforma JavaScript, która jest używana, gdy potrzebujesz naprawdę stabilnej (może nawet trochę nudnej) bazy, która pomoże Ci uniknąć pisania kodu, który może Cię dużo kosztować. Ember ma gwarancję wstecznej kompatybilności – możesz przeprowadzać aktualizację za każdym razem, nawet jeśli dotyczy ona głównej wersji. Staramy się wprowadzać zmiany stopniowo, aby nie uszkodzić aplikacji.
W każdym razie pojawiłem się na konferencji Ember i poznałem wiele osób z tej społeczności. Mieszkańcy Ember byli bardzo mili. Obowiązuje tam bardzo rygorystyczny kodeks postępowania, z którym nie spotkałem się jeszcze w innych miejscach.
Po odejściu z wojska chciałem zająć się bezpieczeństwem. Poszłam na spotkanie dotyczące bezpieczeństwa informacji i nie widziałam tam żadnej innej kobiety. Jeden ze starszych mężczyzn spojrzał na mnie i powiedział: „Czy na pewno jesteś we właściwym pokoju, kochanie?”.
Alexandra [Jęczy] Boli. I to wcale nie jest zaskakujące. Miałem(-am) podobne doświadczenia.
Melanie: myślę, że to było w 2011 lub 2012 roku. Wiele się zmieniło. Zostałem tam tej nocy, podczas tego spotkania, żeby coś udowodnić. Nie zamierzałem pozwolić, żeby ten komentarz mnie zniechęcił. Żartowałem, robiłem dobre notatki i uczestniczyłem w rozmowie, więc ludzie wiedzieli, że jestem obecny. W mojej karierze często musiałam udowadniać mężczyznom, że się mylą.
Nie chcę jednak, żeby kobiety zostawały programistkami tylko po to, żeby udowodnić, że mężczyźni się mylą. Chciałam zostać inżynierem oprogramowania, żeby tworzyć niesamowite rzeczy, bo to sprawia mi przyjemność. Kobiety powinny mieć taką możliwość.
Alexandra Oczywiście.
Melanie: podzieliłam się z społecznością Ember tym, co wiem o dostępności, ponieważ jako platforma bankowa musicie spełniać wymagania federalne Stanów Zjednoczonych. Yehuda Katz i Tom Dale powiedzieli: „Mamy lukę w zespole. Mamy wielu ekspertów od JavaScriptu, ekspertów od wydajności, niesamowicie inteligentnych ludzi, ale potrzebujemy kogoś, kto zna się na dostępności”. i zaprosili mnie do zespołu głównego.
Pracuję nad inicjatywami, które pomogą domyślnie udostępnić Ember. Oznacza to, że gdy powiesz ember new <my-app-name>, od razu spełnisz kryteria sukcesu WCAG.
Alexandra na GitHubie widziałam długą listę narzędzi ułatwień dostępu do Embera. Czy zauważyłeś, że osoby z społeczności Ember chętnie współtworzą te narzędzia?
Melanie: to bardzo ekscytująca część tej pracy. Podczas pracy w LinkedIn napisałem reguły lintingu dotyczące ułatwień dostępu dla platformy Ember. Potem odszedłem z LinkedIn, aby pracować w HashiCorp, a inni nadal współtworzą linter, ponieważ jest dla nich przydatny. To właśnie ta część pracy wywołuje u mnie dreszcze i ekscytację.
Uważamy, że dostępność jest prawem obywatelskim. To nie podlega dyskusji.
Rozmawiamy o tym, co możemy wdrożyć. Kiedy? Jak to robimy? Jak możemy tego nauczyć i zapewnić zgodność wsteczną? Jak pomagamy deweloperom zapewnić obsługę ułatwień dostępu bez konieczności tworzenia lub planowania dodatkowej funkcji?
Alexandra dostępność to prawo obywatelskie. Aż mnie ciarki przechodzą! Powinno to być coś, co wszyscy uznajemy za prawdę.
Melanie: zdarzało mi się słyszeć nieprzemyślane komentarze, np. „Gdybym była niewidoma, nie korzystałabym z internetu”. Albo: „Dlaczego mam myśleć o osobach z niepełnosprawnościami, skoro stanowią one tylko 5% użytkowników, a 90% użytkowników nie ma problemów z korzystaniem z mojej usługi?”. Nie będę prowadzić takich dyskusji, ponieważ często służą one odwróceniu uwagi od pracy.
Pisząc kod z ułatwieniami dostępu, zwiększasz wydajność, ponieważ tworzysz witryny zgodnie ze specyfikacjami W3C. Zamiast zwykłych elementów div użyjesz semantycznego kodu HTML i nagłówków. Zamiast dodawać zdarzenie kliknięcia do elementu <div>, wybierzesz element
<button>, co pozwoli Ci zwiększyć skuteczność.
Jedno zadanie: automatyzacja ułatwień dostępu
Alexandra co powinni zrobić programiści stron internetowych, aby tworzyć witryny dostępne dla osób z niepełnosprawnościami?
Melanie: dodaj automatyzację. Zacznij od istniejącego narzędzia do sprawdzania kodu w ramach dowolnego frameworka i dowolnego rodzaju kodu. Nie obchodzi mnie, którego z nich użyjesz. Jeśli jedna z tych reguł zostanie naruszona, kompilacja powinna się nie powieść.
Niektórych czynności nie można zautomatyzować, ponieważ AI nie potrafi jeszcze odczytać intencji. Na przykład wartość tekstu alternatywnego obrazu powinna być pasująca, ale co to właściwie oznacza? Obecnie musi to zrobić człowiek, a nie automatyzacja.
Narzędzie automatyczne może jednak poinformować Cię, że nie spełniasz wymagań dotyczących kontrastu kolorów. Po prostu to napraw. Nie walcz z tym, nie mów: „Ale ja nie chcę, wolę tak”. To nie dotyczy Ciebie. Chodzi o to, aby to, co robimy, było codziennie dostępne dla wszystkich na świecie.
Ułatwienia dostępu to proces, w którym zawsze będziesz się czegoś uczyć. Od ponad 10 lat specjalizuję się w ułatwieniach dostępu i cały czas uczę się nowych rzeczy. Nie broń się, po prostu to zrób.
Aby śledzić prace Melanie, odwiedź jej witrynę melanie.codes i Twittera @a11yMel. Jej materiały dotyczące ułatwień dostępu znajdziesz na stronach pleasefunda11y.com, a11y-info.com i a11y-automation.dev.